powiadomić — dk VIa, powiadomićmię, powiadomićmisz, powiadomićom, powiadomićmił, powiadomićmiony powiadamiać ndk I, powiadomićam, powiadomićasz, powiadomićają, powiadomićaj, powiadomićał, powiadomićany, książk. «dać komuś znać o czymś, przekazać wiadomość o… … Słownik języka polskiego
znać — ndk I, znam, znasz, znają, znaj, znał, znany 1. «mieć pewien zasób wiadomości o kimś, o czymś, mieć wyobrażenie, wyrobione przez doświadczenie, pojęcie o kimś, o czymś; móc stwierdzić tożsamość kogoś, czegoś» Znać czyjeś nazwisko, pochodzenie,… … Słownik języka polskiego
gęba — 1. pot. (Biec, iść, pójść, lecieć, polecieć itp.) z gębą, z jęzorem, z pyskiem a) «natychmiast powiadomić kogoś o czymś; donieść, naplotkować» b) «iść do kogoś z wymówkami, z awanturą, z krzykiem»: Na drugi dzień Kisiel złapał mnie na ulicy i z… … Słownik frazeologiczny
znać — 1. Dać o sobie znać a) «ujawnić się, zwrócić na siebie uwagę, czasami w przykry dla otoczenia sposób; o zjawisku, tendencji itp.: uzewnętrznić się»: Po kampanii prasowej, jaka się wówczas rozpętała w mediach, gwałciciel przycichł. Dał znowu o… … Słownik frazeologiczny
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
ogłosić — dk VIa, ogłoszę, ogłosićsisz, ogłoś, ogłosićsił, ogłoszony ogłaszać ndk I, ogłosićam, ogłosićasz, ogłosićają, ogłosićaj, ogłosićał, ogłosićany 1. «podać do publicznej wiadomości, powiadomić ogół; obwieścić» Ogłosić dekret, manifest, odezwę.… … Słownik języka polskiego
poinformować — dk IV, poinformowaćmuję, poinformowaćmujesz, poinformowaćmuj, poinformowaćował, poinformowaćowany «udzielić informacji, wskazówek, objaśnić, powiadomić o czymś, podać do wiadomości» Poinformować kogoś o czymś. Być dobrze, źle poinformowanym.… … Słownik języka polskiego
służbowo — przysłów. od służbowy Powiadomić kogoś służbowo o czymś. Przenieść kogoś służbowo na inne stanowisko. Zależeć od kogoś służbowo … Słownik języka polskiego
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
zaawizować — dk IV, zaawizowaćzuję, zaawizowaćzujesz, zaawizowaćzuj, zaawizowaćował, zaawizowaćowany 1. «wypisać lub wysłać awizo, zawiadomić kogoś awizem» Nadejście towaru zaawizowano następnego dnia. 2. «powiadomić kogoś o czymś, co ma nastąpić;… … Słownik języka polskiego
zawiadomić — dk VIa, zawiadomićmię, zawiadomićmisz, zawiadomićom, zawiadomićmił, zawiadomićmiony zawiadamiać ndk I, zawiadomićam, zawiadomićasz, zawiadomićają, zawiadomićaj, zawiadomićał, zawiadomićany «udzielić komuś wiadomości, informacji o czymś;… … Słownik języka polskiego
